केला थोडा रोजगार । आणि अन्नाचा विचार;

केला थोडा रोजगार । आणि अन्नाचा विचार;
आता शेवटी लाचार । माझा मीच ॥

दृष्टी पडे जेथे जेथे । तेथे अंधत्वाचे काटे;
झालें ज्ञान उफराटें। कुंपण की ॥

हें का टेबल ? ही खुर्ची ? । नाकीं झोंबे ही का मिर्ची ?
मग आभासाची बर्ची । मारिती कां ? ॥

आहें विज्ञान-महंत । आणि भावनेने संत;
जन्ममृत्यूची ना खंत । टळे परि ॥

आज पाहिलें मरण । गेळा भांबावून प्राण;
माझ्या ज्ञानाचें कुंपण । स्मशानांत ॥

लावा दुर्बिण आकाशीं । फोडा परमाणु-राशी;
आम्ही अधाशी ! उपाशी । आम्हां नेणें ॥

जातां मायेची माउली । केली बापाने सावली;
आता बहीण-बाइलीं। धीर दिला ॥

हींहि जातील गा देवा । मग सर्वांचा सुगावा
कैसा कैसा रे लागावा । आंधळ्याला ! ॥