उगीचता वेंधळी कोंबते
काळाच्या पिशवीत झावळ्या;
जिथे पिकावा नारळ तेथे
टोपलीत कुणि भरी मासळ्या.
गळ्यागळ्यांतुन सूर उसळतो,
उरांत लटके उलटें वाघुळ;
खळीखळींतुन हसतो गाल,
कवटिंत उगवे खुरटा बाभुळ.
परिस्थितीचें पिऊन ॲसिड
लिबलिबलीं हीं मनें हडकुळीं;
लागतील रे कधी तरी का
यांवरही तव नारळ- बकुळी !