किती वितींचे जीवन माझें

किती वितींचे जीवन माझें
तुलाच ठावें, सदारंग तूं;
किती शितांची माझी भूक
ओरबाडते आंतिल किंतू.

होते-आहे-होईल यांतुन
वीज वाहते होण्याचीच
ह्या स्नायूंच्या तारांचा रे,
तुझ्याच हाताखाली स्वीच.

पुरेल मजला स्थिर वाटोळ्या
तेजाचा बघ असा जरी क्षण
मेल्याविण जैं जळतिल तारा
तरारतिल अन् स्नायूंचे कण !