सुखदुःखांचे गळे कापुनी

सुखदुःखांचे गळे कापुनी
मळे पिकवले वर्षांनी तरि,
रवंथ काढी खुल्या मनाची
जुनाच भाकड-कडबा हा वरि.

कुडीकुडीतिल भाव लाळला
आचळ धरिती पातळ आशा
अधू मनाची दुडकी कुठवर-
जमेल तर ही जिथवर भाषा,

-आणि पांगल्या गाई जगभर
गोमूत्राने पावन अंबर !