काळ मारुनी गेला टपली
न कळत;
डोक्यावरती तुळई
उदात्ततेची खुदकन हसली,
जणु दरियामधि धोका-समई.
विचार देई दीर्घ जांभई,
आगगाडीमधि जैसें अर्भक;
खुदकन हसली उदात्त तुळई
पाहुनिया तुळतुळीत मस्तक.
केसांमागुन केस गळाले;
खाजवुनी का जातें टक्कल !
जीवामागुन जीव चालले;
तिळतिळ तुटुनिहि येइ न अक्कल.