रखड रखड रखड जरी फाटते तुमान
ठिगळाविण वसन इथे नंच नभासमान ॥ ध्रु० ||
स्नायूंचा पीळ तुटे
घामाचें पेत्र फुटे;
फुरसत नच लाज तरी वाटण्या जवान |
पोटांतिल स्निग्ध भाव
नैसर्गिक ज्यां न वाव,
वितळतील विष्ठेमधि; आपणां तमा न ॥
मरणाची कळ न फार;
तंग असे जर विजार
शब्दांची आशयास, राख तर इमान ॥