जातेस तरि सुखाने । जा आपुल्याच ठायां;
हृदयांत साठलेलें । गेलें न रूप वाया.
ही एक मुग्ध कलिका । ताऱ्यास वेड लावी,
परि तत्प्रभात-अश्रू । हृदयीं दुजीच ठेवी,
आधार या तरूचा । वरती चढावयाला,
आलिंगणें लतेने । स्नेहें वरी दुजाला.
ही रीत काय नाही । येथील कोमलांची,
अपवाद त्यास कैशी । होशील एक तूंची !
रेताड जीवनांत । भवितव्यता-किनारीं,
अति तीव्र वेदनांनी । व्याकूळतां जिव्हारीं,
सौंदर्यरूप ईशा । भावें बघून हृदयीं,
मम पोळल्या जिवाला | लाभेल दिव्य शांती.
तारुण्य-रूप जातां । बघशील बावरून,
शांती अशांततेची । तूतें न तीहि जाण.